there are times when i feel really stupid. just like right now. have you ever experienced purposely blinding yourself so you won't see the painful truth? ever been into a situation when you force yourself to think this way but in the back of your mind and in your (ehem) heart you know you feel the other way? ever since, i've always believed in the saying "if i think i can, i can" but right now i don't think that's such a good idea.
only the biggest losers get under my skin. wahaha. now what does that make of you?
im beginning to think that deep inside im a mean person. wahaha. ive judged you unfairly. but only because you did the same thing. okay now was that revenge? (head hurts)
anyway, here's one poem of a future palanca awardee...
binura ko na ang lahat
binura ko na
binura ko na
ang lahat ng mga mensahe
mo
hindi ko na alam kung bakit
basta binura
ko
madaling-araw na
noong ginawa ko ang pagbuburang iyon
basta nabura ko na
tapos...
kung iisipin ilang
buwan ko ring
itinago ang
lahat ng
mensahe
mo
inilagay sa isang
folder ng inbox
ng telepono
ko
karamihan walang saysay
lahat pangkaraniwan
ngunit pinilit pa
ring itinago
kasi galing sa iyo...
ngunit ngayon nga
binura ko na
lahat ng
mensahe
mo'
pagka't kulang na sa memory ang
cellphone ko
kailangang burahin
ang kailangang alisin
dahil kung hindi
hindi papasok
ang mensaheng iba
na galing sa
iba
sayang lang ang
memory
kung walang
paggagamitan...
mabuti pa ang telepono
nahahawakan ko
mabuti pa ang mensahe
nababasa ko
sana
nahahawakan ko rin ang mga kamay mo
nababasa ko rin ang nasa isip mo
pero huli na
umasa lang ako sa pinagkabit-kabit
na salita
binura ko na ang lahat ng mga mensahe mo...
a cup of cold water mixed with a drop of cold blood
No comments:
Post a Comment